بوکس قهرمانی کشور| از قضاوت‌های پر حرف‌وحدیث تا قهرمانی تکراری میزبان/ خبری از شگفتی نبود
خبرگزاری میزان - رقابت‌های بوکس قهرمانی بزرگسالان کشور در حالی با معرفی نفرات برتر اوزان مختلف به پایان رسید که شگفتی خاصی در این پیکارها رخ نداد. در پایان این رقابت‌ها تیم سیستان و بلوچستان با کسب 3 مدال طلا، یک نقره، یک برنز و 29 امتیاز بر سکوی قهرمانی ایستاد. بوکسورهای خوزستان با 3 طلا، 2 برنز و 24 امتیاز عنوان نایب قهرمانی را به دست آوردند. تهرانی‌ها با 2طلا، 3 برنز و 22 امتیاز سوم شدند.
در ادامه به بررسی وزن به وزن این مسابقات می‌پردازیم:
وزن 48 کیلوگرم:
1- جعفر ناصری (خوزستان)
2- محمد عمران سوریزائی (سیستان و بلوچستان)
فقر بوکسور در سبک وزن کماکان ادامه دارد، تا حدی که جعفر ناصری باتجربه بر سکوی قهرمانی ایستاد و احتمال اینکه کادرفنی تیم ملی در این وزن بوکسور به رقابت‌های بین‌المللی اعزام کند بسیار بعید است.
وزن 51 کیلوگرم:
1- مصطفی ریگی (سیستان و بلوچستان)
2- مهدی پرویزی (آذربایجان شرقی)
پیش‌بینی بوکسور قهرمان در این وزن کار دشواری بود چون سطح ۲ بوکسور جوان ایران که فینالیست شدند بسیار نزدیک به هم بود. ریگی فعلاً گوی سبقت را از پرویزی ربوده، اما شاید در انتخابی نهایی ورق برگردد.
وزن 54 کیلوگرم:
1- مهدی خسروی (کردستان)
2- محمدحسین حقی (زنجان)
هرچند بسیاری معتقد بودند حقی می‌توانست قهرمان این وزن شود، اما مهدی خسروی پس از سال‌ها تلاش و ماندن پشت خط امید احمدی‌صفا، سرانجام طعم قهرمانی را چشید.
وزن 57 کیلوگرم:
1- سجاد محمدپور (تهران)
2- پوریا عبدالملکی (توابع تهران)
داستان قهرمانی محمدپور در رقابت‌های کشوری به یک عادت و اتفاق تکراری تبدیل شده است. سجاد در ایران حریف ندارد و حتی پوریا عبدالملکی خوش تکنیک که بوکس را زیر نظر مسعود شیبانی آموخته هم نتوانست حریف تجربه بالای سجاد شود.
وزن 60 کیلوگرم:
1- دانیال شه‌بخش (سیستان و بلوچستان)
2- محمد کمالی (زنجان)
قابل پیش‌بینی‌ترین اتفاق در این رقابت‌ها قهرمانی شه‌بخش بود. تنها جمله‌ای که می‌توان گفت این است که دانیال یک کلاس فراتر از ایران و آسیا مبارزه می‌کند.
وزن 63.5 کیلوگرم:
1- اشکان رضایی (خوزستان)
2- باقر فرجی (لرستان)
فینال تکراری این وزن بین اشکان و باقر برگزار شد. این جنگ چند سالی است بین این ۲ راه افتاده و هربار هم در پایان مبارزه هر یک خود را شایسته پیروزی می‌دانند، اما نمی‌توان چشم‌ها را روی حقیقت بست. اشکان رضایی در عین جوانی بسیار باتجربه شده و لیاقت رسیدن به ترکیب تیم ملی را دارد. چپ و راست‌های مستقیم و هوک‌های ناگهانی رضایی حاصل تجارب ارزنده‌ای است که در میادین بین‌المللی کسب کرده و نباید او را از ترکیب دور کرد.
وزن 67 کیلوگرم:
1- علی حبیبی‌نژاد (خراسان رضوی)
2- حسین جدی (قم)
قطعاً پدیده این رقابت‌ها علی حبیبی‌نژاد بود. بوکسوری که شاید بزودی جای خود را در ترکیب اصلی تیم ملی بدست بیاورد. اینکه حبیبی‌نژاد می‌تواند همان مهره گم شده استکی در این وزن باشد یا خیر را تنها زمان ثابت می‌کند.
وزن 71 کیلوگرم:
1- مسلم مقصودی (سیستان و بلوچستان)
2- مهدی سرباز (توابع تهران)
پرحاشیه‌ترین وزن مسابقات همین وزن ۷۱ کیلوگرم بود. حاشیه‌های تکراری جنگ مسلم و سجاد به قدری طولانی شده که حوصله همه را سر برده است. تمام مبارزات این ۲ بوکسور با حاشیه همراه است و این بار هم همان داستان تکراری اعتراض‌ها و شک و تردیدهایی مبنی بر حمایت‌های پنهانی از یک نفر را شاهد بودیم.
جدای از این حواشی رقابت‌های این وزن از جذابیت فراوانی برخوردار بود، از حرف و حدیث‌های تمام مبارزات مسلم مقصودی گرفته تا نایب قهرمانی مهدی سرباز؛ در نهایت باید به قهرمان این وزن احترام گذاشت که با وجود ۲ ابروی پاره و سرباز کردن زخم کهنه روی صورت باز هم روی سکوی قهرمانی ایستاد.
وزن 75 کیلوگرم:
1- سیدشاهین موسوی (تهران)
2- سینا فضل‌اللهی (گیلان)
چه کسی آخرین باری که شاهین موسوی قهرمان کشور نشده را به یاد دارد؟ او بی‌نقص‌ترین بوکسور ایران است و برند این رشته محسوب می‌شود. بوکسوری که حتی دیدن مبارزاتش هم لذتبخش است و فرمانده وزن ۷۵ کیلوگرم ایران در ۷ سال گذشته بوده.
وزن 80 کیلوگرم:
1- سیاوش امیدی (خوزستان)
2- سیدحسین میراحمدی (سیستان و بلوچستان)
غیبت میثم قشلاقی فرصت خوبی برای سایر مدعیان این وزن بود و طبق پیش‌بینی‌ها سیاوش امیدی صاحب گردن‌آویز طلا شد. بوکسور چپ گارد خوزستانی برای قرار گرفتن در ترکیب اصلی تیم ملی حریف بزرگی به نام میثم قشلاقی را پیش رو دارد.
وزن 86 کیلوگرم:
1- امین مجنونی (آذربایجان شرقی)
2- حسین دانشور (آذربایجان غربی)
در این وزن هم رقابت‌های جذابی را شاهد بودیم. حدس زدن قهرمان بین امین مجنونی و حسین دانشور کار دشواری بود. کادرفنی تیم ملی ۲ بوکسور آماده در اختیار دارد و باید دید در نهایت نفر منتخب ۸۶ کیلوگرم چه کسی خواهد بود.
وزن 92 کیلوگرم:
1- طوفان شریفی (زنجان)
2- سیدسجاد موسوی (مازندران)
سید سجاد موسوی بوکسور قابل احترامی نشان داد، اما تحت هر شرایطی طوفان شریفی بهترین بوکسور ۹۲ کیلوگرم ایران است. طوفان پس از مدتی که در اُفت بود، توانست بار دیگر قهرمان کشور شود و باز هم سر زبان‌ها بیفتد.
وزن 92+ کیلوگرم:
1- ایمان رمضان‌پور (مازندران)
2- محمد عزیزی (آذربایجان‌غربی)
تنها شگفتی این رقابت‌ها در سنگین وزن رخ داد؛ جایی که منتظر بودیم تا بازی پوریا امیری و ایمان رمضان‌پور را در فینال ببینیم، اما این اتفاق رخ نداد و بوکسور کرمانشاهی وداع زودهنگامی با رقابت‌های قهرمانی کشور داشت.
باید دید ایمان پس از ۴ سال دوری از تیم ملی می‌تواند باز هم نظر مساعد کادرفنی را جلب کند یا خیر.
*قهرمانی همیشگی میزبان و قضاوت‌های پر حرف و حدیث
طبق روال گذشته میزبان به عنوان قهرمانی دست یافت؛ هرچند که بسیاری از کارشناسان معتقدند اگر مسلم مقصودی در استان خودش خوزستان مبارزه می‌کرد، جای تیم اول و دوم عوض می‌شد، اما این در بوکس ایران یک اپیدمی است که میزبان به عنوان قهرمانی دست پیدا کند.
از دیگر نکات این مسابقات قضاوت‌های پر حرف و حدیث بود و تقریبا هیچ استانی از داوری‌ها راضی نبود به طوری که چند تن از مربیان طی تماس با خبرنگار میزان از داوری‌ها گلایه داشتند. به نظر می‌رسد غیبت فرزاد صادق‌پور داور سه ستاره ایران در جایگاه سوپروایزر به حواشی داوری مسابقات دامن زده بود.
*میزبانی قابل تحسین سیستان و بلوچستان
استان سیستان و بلوچستان از میزبانی این رقابت‌ها سربلند بیرون آمد. محمود نهتانی رییس هیات استان که خود مربی تیم ملی هم محسوب می‌شود، برای برگزاری این مسابقات زحمات زیادی را متحمل شد.
البته اگر حمیدرضا قبایی‌زاده نبود شاید حواشی وحشتناکی در این رقابت‌ها رخ می‌داد که درایت قبایی‌زاده از بروز اتفاقات جدی، جلوگیری کرد.
*نمره قبولی برای فدراسیون بوکس
در مجموع می‌توان به فدراسیون بوکس برای برگزاری این رقابت‌ها نمره قبولی داد. از پوشش رسانه‌ای قابل تحسین روابط عمومی گرفته تا برنامه‌ریزی و سطح فنی مسابقات، همه و همه قابل دفاع بود.
امید می‌رود کادرفنی تیم ملی بوکس به رهبری علیرضا استکی سرمربی همیشه موفق بوکس ایران هم به اهداف خود از این رقابت‌ها رسیده باشند و شاهد تداوم موفقیت‌های این رشته در میادین بین‌المللی باشیم.
انتهای پیام/
